Edit
Ο θυμός είναι ένα συναίσθημα που έχει απασχολήσει τις ανθρώπινες
κοινότητες εδώ και χρόνια. Το κατά πόσον είναι αρνητικό ή χρήσιμο για την
αυτοσυντήρηση, το πώς μπορεί κανείς να το διαχειριστεί, το αν μπορεί να
ελεγχθεί από το άτομο που το βιώνει είτε από κάποιον κοντινό του, είναι τα
συνακόλουθα ερωτήματα που ακόμα ψάχνουμε την λύση τους.
Ανεξάρτητα από τις κρίσεις και τις μελέτες ή την κοινωνική
προσπάθεια προσδιορισμού του φαινομένου, με την ευκαιρία που δίνει η πλατφόρμα
Rethink, οι Atomic No6, θέλουν να παρουσιάσουν την διαδικασία της χειραγώγησης
του θυμού αλλά και την διαδικασία της κοινοποίησης του αισθήματος αυτού σε
άλλους.
Η ιδέα βασίζεται στην παρατήρηση του ότι μία συντριπτική
πλειοψηφία του πληθυσμού, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θυμώνουν με κάποιον.
Αυτό αν δεν το επεξεργαστεί ο άνθρωπος λογικά, μπορεί να γίνει τροχοπέδη στην
επικοινωνία του και στην κοινωνική του συμπεριφορά, προκαλώντας ρίξεις και
περιττή ένταση στην προσωπική, κοινωνική ή και επαγγελματική ζωή του.
Με εκκίνηση λοιπόν τον πραγματικό κόσμο και κινούμενοι
παράλληλα με αυτόν, δημιουργήσαμε ένα πλασματικό χαρακτήρα, τον Χρήστο
Αγγελίδη, που πρωτοεμφανίστηκε τον Απρίλη του 2013 με τη μορφή ενός
προφίλ στα social media, Facebook και Twitter. Ο Χρήστος είναι ένας καθημερινός
άνθρωπος, όπου χτίζοντας το προφίλ και την προσωπικότητά του, προσπαθήσαμε να
μην φανεί ότι τον απασχολεί το θέμα του θυμού με κλινικό τρόπο.
Ο χαρακτήρας μας είναι ο τρόπος και το μέσο πρώτον για να
παρακολουθήσουμε τις σκέψεις του κόσμου σε σχέση με το θέμα του θυμού
(συχνότητα, διαχείριση, επικοινωνία) και δεύτερον της καταγραφής των
πληροφοριών και δεδομένων που θα εμπνεύσουν το κείμενο.
Στη διάρκεια της παράστασης, το κοινό θα έχει τη
δυνατότητα να παρακολουθήσει τον χαρακτήρα, (κάποιοι μπορεί να τον γνωρίζουν
ήδη και κάποιοι θα τον γνωρίσουν εκεί) να βρίσκεται στη στιγμή που βιώνοντας το
συναίσθημα του θυμού, αποφασίζει να το επικοινωνήσει στον δέκτη του, μέσω ενός
video. Η χρήση του μέσου αυτού γίνεται λόγω της αποστασιοποίησης που εκείνη την
ώρα τον κάνει να νιώθει ότι θα επικοινωνήσει καλύτερα. Συγχρόνως όμως, με τη
χρήση αυτού του μέσου, ο Χρήστος πιστεύει και ξέρει ότι θα είναι πιο
συγκεκριμένη η έκφρασή του, αφού ο παραλήπτης θα έχει την δυνατότητα να
κατανοήσει τα λεγόμενα του, να δει τις εκφράσεις του, να ακούσει τον τόνο της
φωνής του.
Ο χαρακτήρας μας λοιπόν, βρίσκεται πάνω στη σκηνή-δωμάτιό
του, μπροστά στον υπολογιστή του και αυτο-βιντεοσκοπείται. Συνδεδεμένος με τον
υπολογιστή του είναι ένας projector που προβάλλει στο κοινό ό,τι φαίνεται στη
οθόνη του Χρήστου.
Η διαδικασία δεν τελειώνει εκεί. Αυτό, γιατί όταν
ξαναβλέπει το video που μόλις δημιούργησε, αρχίζει να αμφισβητεί τον εαυτό του.
Βλέπει τις παραλήψεις, τις επαναλήψεις, τον άσχημο τρόπο, τις άσχημες εκφράσεις
του προσώπου. Ακολουθεί μια διαδικασία μοντάζ. Το μοντάζ που που ίσως θα έπρεπε
να είμαστε σε θέση να κάνουμε κάθε στιγμή. Η επαναδιαπραγμάτευση της σκέψης
μας.
Του έχει δοθεί τελικά η ευκαιρία να ξανασκεφτεί και να επιλέξει
ένα διαφορετικό τρόπο; Η θεματική του θα προκύψει από την έρευνα της περσόνας
Χρήστος Αγγελίδης. Το μόνο σίγουρο είναι το ότι όταν ο Χρήστος νιώσει ότι έχει
ολοκληρώσει το έργο του μοντάζ του θυμού του, όταν νιώσει ότι είναι έτοιμος να
το επικοινωνήσει στο άτομο που απευθύνεται και πατήσει το send, το τελικό μήνυμά
του θα φτάσει στα προσωπικά inboxes[1]
των θεατών μέσα στο θέατρο. Ενδεχομένως η τελευταία παράσταση να μεταδοθεί σε
live streaming.
Προτεινόμενη διάρκεια 50'.
[1] Θα προτείνεται σε όλους
τους θεατές να κρατήσουν τα τηλέφωνά τους απλά στο αθόρυβο και να έχουν αφήσει
τον αριθμό τους στο γκισέ για λόγους αποστολής πληροφοριών της παράστασης με τη
δέσμευση του ότι δεν θα χρησιμοποιηθούν τα στοιχεία τους για άλλο λόγο.
No comments:
Post a Comment