Μπέκετ_Παράθυρο

To Back and Forth μετονομάζεται σε Μπέκετ_Παράθυρο.

της ομάδας Atomic No6

Κάθε Παρασκεύη – Σάββατο – Κυριακή - Δευτέρα

από 18 Δεκεμβρίου έως 18 Ιανουαρίου στις 20.30

Τσιμισκή 28-30, Αθήνα, 2^ος όροφος, κουδούνι Οικογένεια Winter

Διάρκεια 50 λεπτά | Είσοδος 7 ευρώ | Για κρατήσεις θέσεων: 6983723348

Μια σκηνική σύνθεση της ομάδας “Atomic No6”, βασισμένη στα έργα Λίκνισμα, Ανάσα και Πατήματα  του Σάμιουελ Μπέκετ.

Στο διαμέρισμα του 2^ουορόφου επί της οδού Τσιμισκή, στον αριθμό 28­30, είναι το σπίτι της οικογένειας Winter. Ο EmyWinter, κάθεται δίπλα στο αγαπημένο του παράθυρο, στην κουνιστή πολυθρόνα της μητέρας  του και λικνίζεται στον ρυθμό της ύπαρξης που του έχει επιβληθεί. Σε αυτή την κουνιστήπολυθρόνα, που έχει γίνει δική του πια, λικνίζεται καιδιερωτάται πότε ξεκίνησε όλο αυτό που είναι τώρα η ζωή του, μια ζωή που στην οικογένειά του κληροδοτείται από γενιά σε γενιά.

To Μπέκετ _Παράθυρο είναι ένα αυστηρά δομημένο ποίημα που διέπεται από πειθαρχημένη και αυστηρή λογική.  Είναι ένας αποσπασματικός και χωρίς γραμμική εξέλιξη μονόλογος που ανοίγει διάλογο με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλοναλλά και ένας εσωτερικός διάλογος μεταξύ των γενεών, όπου η σιωπή καθίσταται πιο ανησυχητική από οποιοδήποτε πιθανό τους διάλογο.

Συντελεστές

Τέτα Αποστολάκη: οργάνωση παραγωγής

Δάφνη Γιαννουλάτου: σύλληψη / σκηνοθεσία

Έρση Γιαννουλάτου: video & graphic design &Teaser & φωτογραφίες

Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος: ηχητικά περιβάλλοντα

Αντώνης Γκρίτσης: ερμηνεία

~ και η Μάγια Λυμπεροπούλου: γυναικεία φωνή.

***

A performative installation created by Atomic No.6 based on Samuel Beckett's Footfalls, Rockaby and Breath.

On the 2ed floor flat of 28-30 Tsimiski street is Ms Winter's family home. Emy Winter, is still there, by the window, sat on his mom's rocking chair going to and fro in the peculiar rhythm of a forced on him way of life. He is there wandering when did this all start, what and when was the beginning of this life, this inheritable way of life.
Beckett_Window is a strictly structured poem with plain and disciplined logic ruining through it. It is a fragmented and non linear monologue conversing with the present, the future and the past. But mostly it is an inner dialogue between generations, at the moment where silence becomes more discomforting than any notion of speech.

With:  
Teta Apostolaki: production management
Daphne Giannoulatou: concept/ direction/ visual design
Ersi Giannoulatou: video &  graphic design & teaser & photos
Kostadinos Papadopoulos: sound design


Antonis Gritsis: performer
and Maya Limperopoulou: woman's voice

-- 

Μπέκετ_Παράθυρο teaser

ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ - Harold Pinter

...Ο χρόνος που έχει περάσει δεν είναι ξεκάθαρος και δεν έχει σημασία.

Τα λόγια του άνδρα έχουν ειπωθεί πολλές φορές. Φαίνεται από την προσεκτική επιλογή των λέξεων, από τις μικρές ελεγμένες –θυμωμένες πια-  προσβλητικές φράσεις αλλά και από την προσπάθεια προσδιορισμού αυτού του παραλθόντος, αφήνοντάς το πίσω σε μια προσπάθεια εδραίωσης του εαυτού του σαν μεμονωμένη ύπαρξη, ικανή και για τις μεγαλύτερες θυσίες προκειμένου να επανασυνδεθεί με τους χαμένους φίλους...

***

...The time gone by is not of any importance, is not clear at all.

The man's words have being repeated many times. It is obvious from the careful selection of the words, from the slight but controlled -even though angry- insulting phrases. From his effort to define that past, the same past he is trying to leave behind in the pursue of establishing himself as an individual existence, capable for the greatest sacrifices, in order to be reunited with his old friends...

from the director's note/ a play planed for the theatrical season 2016-2017